Konkurs Na Najlepsze Wspomnienia Podróżnicze

Pod patronatem Polonijnego Klubu Podróżnika i SuperExpressu

Ogromna frekwencja na spotkaniach z p. Elżbietą Dzikowską oraz na Balu Podróżnika pokazują, że podróże to temat fascynujący wielu z nas. Odkrywanie świata, wyprawy w nieznane – to nie tylko rozrywka i sposób na odpoczynek – to również poszerzanie wiedzy o ludziach, kulturach, świecie o dokonaniach polskich odkrywców i badaczy. Z pewnością wielu z nas odbyło podróże swojego życia takie, które pamiętamy do dziś. Dalekie lub bliskie nie ma znaczenia. Ważne, że coś wniosły w nasze życie. Czasami aż szkoda, że wrażeniami z nich możemy podzielić się tylko z najbliższymi. Zachęcamy do dzielenia się nimi, gdyż tylko w ten sposób cała społeczność polonijna, będzie mogła korzystać z tych doświadczeń i kontaktów a czasami poznać wasze większe lub mniejsze odkrycia. Super Express USA ogłasza konkurs na najlepsze wspomnienia z podróży. Akcji patronuje Polonijny Klub Podróżnika a fundatorem nagród jest Western Union. Prace oceniać będzie jury w składzie: legendarna podróżniczka Elżbieta Dzikowska, prezes Polonijnego Klubu Podróżnika – Jerzy Majcherczyk, redaktor Aneta Radziejowska – Super Express USA, Olga Sakiewicz – menedżer Western Union.

Najlepsza praca zostanie opublikowana w naszej gazecie pod koniec maja 2004 – w specjalnej wkładce poświęconej 100-leciu ekskluzywnego The Explorers Club, do którego należy wielu wybitnych Polaków, miedzy innymiElzbieta Dzikowskai Jerzy Majcherczyk. Dla zwycięzcy przygotowaliśmy bardzo atrakcyjne nagrody: – publikacja tekstu w specjalnej wkładce Super Express USA wydanej z okazji 100-lecia The Explorers Club oraz dyplomy i nagrody pieniężne:

I-nagroda to $300, II-nagroda to $200 a III- to $100 – Ponadto kurtka ze znakiem Explorers Club o wartości $150 oraz koszulki Polonijnego Klubu Podróżnika. Czekamy na teksty i zdjęcia. Termin nadsyłania prac: 1 maja 2004. Prace można przesłać e-mailem na adres [email protected] lub pocztą na adres:

Super Express USA 11 John Street, Suite 302 New York, NY 10038 USA z dopiskiem: Podróże 2004

Każda osoba może przesłać dowolną liczbę tekstów. Maksymalna wielkość jednego materiału: 10.000 znaków. Redakcja zastrzega sobie prawo do skrócenia i zredagowania tekstu przed jego publikacją. UWAGA! Konkurs otwarty jest dla podróżników z całego świata.

Przy nadsyłaniu prac prosimy koniecznie podać swoje dane: Imię i nazwisko, adres, telefon oraz adres e-mail.

Protest Przeciw NGM 2003 – 50 Lat Zdobycia Mt. Everestu

DLACZEGO „NATIONAL GEOGRAPHIC MAGAZINE” POMINĄŁ POLSKICH HIMALAISTÓW W HISTORII WEJŚĆ NA MT. EVEREST?

Oświadczenie Jerzego Majcherczyka, członka The Explorers Club, prezesa Polonijnego Klubu Podróznika. (Maj 2003 r)

Wydanie majowe 2003 „National Geographic Magazine” praktycznie w całości poświęcone jest 50 rocznicy pierwszego wejścia na Mt. Everest, które miało miejsce 29 maja 1953 roku. Na okładce znajduje się zdjęcie Sir. Edmunda Hillarego a wewnątrz jest kilka artykułów o Mt. Evereście. Jeden z nich, zatytułowany: „The History”, autorstwa Michaela Klesiusa, przedstawia na 14 stronach całą 150-letnią historię podboju Mt. Everestu, od 1852 roku do dnia dzisiejszego. Historia ta jest podzielona na 17 znamiennych dat, przy każdej znajduje się krótki opis wydarzenia, związanego z konkretną datą. Najwięcej miejsca zajmuje oczywiście opis eksploracji z roku 1953, co jest zupełnie zrozumiałe, gdyż jej efektem stało się dziewicze wejście na wierzchołek. Pod rokiem 1963 umieszczono informację o pierwszym amerykańskim wejściu na Mt.Everest, a pod 1975 o pierwszej kobiecie, która wspięła się na najwyższy szczyt ziemi.

Pod ważną dla Polaków datą roku 1980 znajduje się tylko i wyłącznie informacja o pierwszym samotnym wejściu bez tlenu na Mt. Everest włoskiego wspinacza Reinholda Messnera. Kolejna data to rok 1983, w którym to amerykański zespół zdobył szczyt ścianą wschodnią od strony Tybetu. Zaś rok 1996 zapisał się największą ilością śmiertelnych wypadków – w czasie zdobywania szczytu zginęło 15 alpinistów. W 2000 roku największym wydarzeniem wg. redakcji było pierwsze zjechanie ze szczytu na nartach, a w rok później – wejście pierwszego niewidomego na Mt. Everest. Ostatnią znamienna datą w historii podboju Everestu wg. National Geographic jest rok 2002, a w nim wyprawa zorganizowana z okazji 50-lecia pierwszego wejścia, w której wzięli udział: syn Hillarego, Peter, syn Tenzinga, Jamling oraz syn Amerykanina Bishopa, Brent.

Niestety wśród opisów tych 17 znamiennych dat w historii podboju Everestu, nie znalazła się nawet najmniejsza wzmianka na temat pierwszego zimowego wejścia na szczyt, dokonanego w dniu 17 lutego 1980 roku przez Krzysztofa Wielickiego i Leszka Cichego. Było to niewątpliwie historyczne i przełomowe wejście – dokonane w ekstremalnie trudnych warunkach himalajskiej zimy – które nie tylko dla Polaków, ale i dla całego świata zapoczątkowało nową erę: himalaizmu zimowego.

O pierwszym zimowym wejściu na Mt.Everest było swego czasu bardzo głośno na świecie. Wypowiadał się na ten temat R.Messner i E.Hillary, który osobiście spotkał się z Andrzejem Zawadą, legendarnym twórcą koncepcji zimowego himalaizmu.

Spotkanie dwóch wielkich: Andrzeja Zawady i Sir. Edmunda Hillarego.

Nie tak dawno temu, bo w latach 1998, 2000 i 2002, najpierw Andrzej Zawada a po nimKrzysztof Wielicki(dwukrotnie), prezentowali dla elity amerykańskich eksploratorów i dziennikarzy historie polskich wypraw zimowych w Himalaje, w prestiżowym nowojorskim The Explorers Club. Akcentowano przy tym pierwsze wejście na Mt. Everest zimą, a reakcje odbiorców potwierdzały wielką wagę, jaką przywiązuje się do tego historycznego wyczynu polskich himalaistów.

Jakim cudem, więc w ciekawym skądinąd artykule „National Geographic Magazine” nie ma ani słowa na ten temat? Jest praktycznie niemożliwe, aby redaktor M.Klesius i cała redakcja National Geographic nic nie wiedzieli o tym wyczynie Polaków. Czyżby, więc uznali go za zbyt mało znaczący, aby znalazł się wśród najważniejszych dat w historii Everestu? Logicznie myśląc, to też należy wykluczyć, wszak wśród tych 17 wymienionych dat znajduje się kilka wydarzeń o wiele mniejszym znaczeniu niż pierwsze zimowe zdobycie Everestu. Zwłaszcza, że śmiały wyczyn Polaków przełamał pewną barierę fizyczną i psychiczną w światowym himalaizmie, czego nie można powiedzieć np. o pierwszym zjeździe na nartach z „Góry Gór”. Dlaczego więc wyczyn Polaków został pominięty w tym tak ważnym historycznym zestawieniu, które zapewne będzie służyć dla wielu następnych pokoleń jako źródło informacji o historii podboju najwyższej góry świata?

Odpowiedź jest tylko jedna – zrobiono to celowo! Motywacja zaś wydaje się jasna – chęć pomniejszenia roli polskich alpinistów w podboju Himalajów, całkowite ignorowanie zimowego himalaizmu, zainicjowanego przez Andrzeja Zawadę, w którym Polacy od lat wiodą prymat światowy. Warto tu zauważyć, że zarówno kolejne wyprawy amerykańskie, jak i legendarny Reinhold Messner (ulubieniec zachodnich i polskich(!) mediów), nie dali rady Himalajom w zimie, więc prawdopodobnie przy tej okazji wychodzi ich frustracja, która zaowocowała celowym pominięciem pierwszego zimowego wejścia na Everest.

Jest jeszcze jeden dodatkowo intrygujący fakt w tej całej “historii”. O dziwo, polskie wydanie „National Geographic Magazine” nie “zapomniało” o wyczynie Polaków, dopisując pod zdjęciem R.Messnera następującą informację: ”… 1980 – 17 lutego:  pierwsze wejście zimowe. Dwóm Polakom – Leszkowi Cichemu i Krzysztofowi Wielickiemu z wyprawy kierowanej przez Andrzeja Zawadę – poddał się zimą pierwszy z ośmiotysięczników. Był to początek himalaizmu zimowego…”

Ofiara ich życia i ośmiu innych himalaistów nie może zostać zapomniana.

Problem w tym – panowie redaktorzy polskiego wydania, – że my, Polacy, doskonale o tym wiemy, a światu trzeba stale przypominać. Ciśnie się więc pytanie: dlaczego redakcja polskiego wydania (która przecież artykuły do każdego wydania otrzymuje wiele miesięcy wcześniej z Waszyngtonu) nie zareagowała, poprzez przypomnienie centrali, iż w rzeczonym tekście jest bardzo znamienna luka w historii podboju Everestu? Czyniąc to polscy redaktorzy nie tylko zadbaliby o jakość artykułu, ale również obroniliby nasz narodowy interes, jakim jest „image” Polski na arenie światowej. Jestem przekonany, iż tego celowego pominięcia, jakie miało miejsce w majowym światowym wydaniu „National Geographic Magazine” nie możemy zignorować i nie wolno nam pozostawić tego bez naszej odpowiedzi. Grozi to bowiem w przyszłości kolejnymi aktami celowego pomijania osiągnięć polskich odkrywców, zdobywców i badaczy w tego typu publikacjach. Dlatego też kieruję

Apel w obronie polskiego himalaizmu zimowego

do wszystkich, którym leży na sercu dobre imię polskiego himalaizmu oraz godność naszych himalaistów, którzy ogromnym wysiłkiem często przepłaconym życiem, w ekstremalnie trudnych warunkach himalajskiej zimy zdobywali (jako pierwsi) szczyty najwyższych gór świata. Apeluję do Polskiego Związku Alpinizmu, do władz i działaczy klubów wspinaczkowych /wysokogórskich oraz do samych alpinistów i podróżników zamieszkałych w Polsce i rozrzuconych po świecie, o przyłączenie się do akcji pisania listów do redakcji „National Geographic Magazine” w Polsce i Stanach Zjednoczonych. Żądajmy sprostowania artykułu „The History”, autorstwa Michaela Klesiusa, poprzez podanie w jednym z najbliższych wydań informacji o pierwszym w historii zdobyciu Mt. Everestu zimą.

National Geographic Society
PO Box 98199.
Washington, DC 20090-8199

Wszyscy, którzy wysłali ten list protestacyjny e-mailem do Redakcji National Geographic Magazine otrzymali taka oto odpowiedz.

Serdeczne podziękowania kieruje do Redakcji Super Expressu wydania nowojorskiego, która do tej akcji włączyła się w sposób niezwykłe aktywny. Wydrukowała kilka tysięcy gotowych listów Protestacyjnych do Edytora The National Geographic, a także wielokrotmie drukowła ten list na swoich łamach.

Rezlutaty tej pomocy i innych było przesłanie kilku tysięcy e-maili i listów pocztowych do redakcji NGM w Washingtonie i w Warszawie.

Rezlutaty:

Jak sami widzicie –list jaki otrzymalismy od redakcji, był delikatnie mówiąc dla nas Polaków, obrazliwy a jednoczesnie wykazał ignorancję i strach całej redakcji przed „ziomowymi” wyczynami naszych himalaistów. Ale nasza akcja nie poszła jednak na marne. Minęło pięc lat i oto Styczniowe wydanie 2008 roku, przynosi tytułowy artykół pt: ICE WARRIORS poświęcony prawie w całości historii zimowych wejsc Polaków.

http://ngm.nationalgeographic.com/2008/01/himalaya-winter-climb/nanga-parbat-text.html

Jurek Majcherczyk,

Protest Przeciw NGM 2003 – 50 Lat Zobycia Mt.Everestu

Rezultaty akcji: Arequipa Czeka Na Naszą Pomoc

Wszyscy znamy już rozmiary tragedii jaka dotknęła południowe Peru w sobotę 23 czerwca 2001. Jednym z miast, które ucierpiało najbardziej była Arequipa – “Ciudad Blanca”. Zawaliło się kilkaset domów w tym bardzo wiele budowli zabytkowych. Kilkanaście tysięcy domów oraz wiele kościołów zostało uszkodzonych w tym historyczna i zabytkowa Katedra. Zginęło ponad 100 osób a kilka tysięcy jest rannych.  Wstrząsy wtórne trwają nadal a było ich już ponad 1,500 a niektóre bardzo silne. W chwili obecnej trwa stan wyjątkowy który peruwiański rząd po 23 czerwca. Ale to wszystko co ten biedny kraj może zrobic. Potrzebna jest natychmiastowa pomoc wszystkich ludzi dobrej woli z całego świata. W porozumieniu z Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Limie, Polonijny Klub Podróżnika rozpoczyna akcję niesienia pomocy ofiarom trzęsienia ziemi oraz odbudowy miasta a szczególnie zabytkowej Katedry. Pamiętajmy, że Polacy mają duży wkład w budowę i rozwój tego pięknego miasta. Wspomnijmy tylko Ernesta Malinowskiego oraz polskich kajakarzy i ich odkrycie Kanionu Colca.. I tym razem nie może nas tam zabraknąć. Pospieszmy z pomocą a zapewne jeszcze bardziej utrwali to imię Polski i Polaków.

Zwracamy się do wszystkich uczestników wycieczek i wypraw, organizowanych przez nasz klub od 1996 roku  do peru, którzy poznali arequipe, którzy zachwycali się strzelistymi białymi wieżami katedry, aby teraz pospieszyli z pomocą temu miastu.  Zwracamy się również do tych wszystkich. Którzy byli w peru indywidualnie lub z innymi grupami aby również dołączyli się do tej akcji pomocy.  Prosimy również wszystkich tych, którzy nie byli w peru a są członkami i sympatykami naszego klubu o pomoc. I wreszcie zwracamy się do wszystkich ludzi dobrej woli o pomoc.

Rezultaty Akcji: Arequipa Czeka Na Nasza Pomoc

przeprowadzonej przez Polonijny Klub Podróżnika w dniach od 26, 06 do 30, 07 2001 roku.

Rozliczenie finansowe z akcji:

Wpłynęło z donacji:

w USA: $3,270.00
w Peru: $ 100.00

Przelewy bankowe:

Dnia 13, 07.01: $2,000.00
Dnia 23, 08,01: $1,200.00
Opłaty bankowe w USA: $ 70.00
Opłaty bankowe w Peru:  $ 44.00

Ambasador RP w Limie, Wojciech Tomaszewski przekazał osobiście czek bankowy na kwotę $3,256.00 na ręce Siostry Edith Chavez Benites Sekretarza CARITAS AREQUIPA. Potwierdzone to zostało listem od Caritas (kopia obok)

Lista Donatorów Dla Arequipy:  

Lacznie – 52 Osoby. $3,370

• Jerzy & Paweł Majcherczyk $150; Jerzy Patoczka $50;
• Andrzej & Adaria Ameryk  $100;
• Elżbieta Baumgartner $50;  Wiesiek Bykuc $50;
• Wiesława Bieniarz $50;  Jan Fryzel $50;
• Maria Wiencek $50; Ireneusz Żak $80;
• Zdzisław Oleszek $50; Teresa & Adam Musiał $200;
• Barbara Chlebinska $50; Anna Koblowska $50;
• Kazimierz Stojek $50; Maria & Romuald Michalek $75;
• Barbara & Bogdan Zentarski $100;
• Wiesław Dabrowski $50; Alicja Rozynska $50;
• Krystyna Szczepanczyk $50; Alina & Leon Hatalski $100;
• Wojciech Tomaszewski $100; Edward Massi $50;
• Ted Deja /Bedford Group Inc $400;
• Romuald Dymski $100; Danuta Czerski $50.
• Teresa Licholai $50. Alicja & Daniel Andrejczuk $75.
• Anna Olbrys $50; Sylvia Andrejczuk $100;
• Bogumil Rokosz $50; Waldemar & Halina Kozon $200;
• Irena Kotarska $10; Agata Andrejczuk $100;
• Stanislaw Gross $50; Jerzy Arndt $20;
• Beata & Jacek Borkowski $150;
• Magdalena Ostrowska $50; Tom & Teresa Januski $100;
• Piotr Kumelowski $50; Dariusz Juniewski $50;
• Zbigniew Janowski $100;  

DZIĘKUJEMY ……

Dziękujemy tym wszystkim, którzy poprali naszą akcję i złożyli donację na odbudowę Katedry w Arequipie i na pomoc tym którzy ucierpieli najbardziej podczas trzęsienia ziemi jakie nawiedziło ten rejon Peru w dniu 23 czerwca br. Naszą akcję wsparł Ambasador Polski w Peru Pan Wojciech Tomaszewski. Podjął się roli przekazania do Arequipy naszej donacji i jej promocji. Pojechał do Arequipy i osobiście przekazał zebrane przez nas pieniądze do Caritas informując o naszej akcji lokalne media. W ten sposób o naszej akcji powiadomiona została lokalną społeczność i władze. Niech wiedza, że my Polacy nie tylko jesteśmy wyczuleni na tragedie innych ale też kontunujemy nasz wkład w rozwój Arequipy i całego rejonu.  A oto co pisała prasa w dniu 20 września br,

Dziennik: AREQUIPA AL DIA: Polacos ayudan damnificados del sur

A Dziennik EL PUEBLO DE AREQUIPA: Club polaco entrega donacion a damnificados.

W obu artykułach wymieniona jest kwota donacji $3,256 oraz informacja, że pieniądze zostały zebrane przez 52 polaków członków klubu podróznika z Nowego Jorku, którzy w kilku ostatnich latach odwiedzili Arequipę.

Przypomniany jest również Kanion Colca jako ostatni wkład Polaków w rozwój tego rejonu.

Przeczytać można również że pieniądze z rąk Ambasadora Tomaszewskiego odebrała szefowa Caritas Diecezji Arequipa, Siostra Edith Chavez Benitez. W ten sposób nasze pieniądze dotarły tam gdzie chcieliśmy aby dotarły !!!